-
1 ἱστίον
ἱστίον, τό (eigtl. dim. von ἱστός), das Gewebe, Sp.; bei Hom. immer die Segel, gew. im plur., ἀνὰ δ' ἱστία λευκὰ πέτασσαν Il. 1, 480, aufziehen, vgl. ἐντίϑεσϑαι, ἀνερύειν; auch ἕλκειν, Od. 2, 426; ἐν δ' ἄνεμος πρῆσεν μέσον ἱστίον Il. 1, 481; ἱστία μὲν στείλαντο ib. 433, einziehen; τέταϑ' ἱστία, die Segel waren angespannt, Od. 11, 11; so auch Pind., ἀνὰ ἱστία τεῖναι N. 5, 51; οὖρος ὑπέστειλε ἱστία I. 2, 40; ἀνεμόεν ἱστίον P. 1, 92; ὥςπερ ἱστίοις ἐμπνεύσομαι τῇδε Eur. Andr. 555; κατὰ μὲν ἱστία πετάσατε Hel. 1475; ἱστίοις ἄκροις χρῆσϑαι Ar. Ran. 998; ἱστίῳ πλήρει πλεῖν Poll. 1, 106; selten in Prosa, ἱστίῳ καταπετάσας πολλοὺς ἀνϑρώπους Plat. Parm. 131 b; Plut. Thes. 17 u. Sp.
-
2 ἱστίον
A web, cloth, sheet: hence in pl., hangings, LXXEx.27.9,15; as a measure, piece, PRyl.70.25 (ii B.C.); but,II from Hom. downwds., sail, mostly in pl. ἱστία, ἕλκον δ' ἱστία λευκὰ.. βοεῦσιν they hauled them up with ox-hide ropes, Od.2.426; τέταθ' ἱστία the sails were spread, 11.11, cf. Pi. N.5.51; ἱστία στέλλεσθαι, μηρύεσθαι, καθελεῖν, to lower or furl sail (v. sub vocc.):λύειν Od.15.496
;ἱστίοισι χρᾶσθαι Hdt.4.110
; : prov., πλήρεσιν ἱ. under full sail, with all one's might, Philostr.VS1.25.5, cf. Suid.: rarely in sg.,ἐν δ' ἄνεμος πρῆσεν μέσον ἱστίον Il.1.481
;ἐξίει ἱ. ἀνεμόεν Pi.P.1.92
;ἱστίῳ καταπετάσαι τινά Pl.Prm. 131b
, cf. PMagd.11.7 (iii B.C.). -
3 πρήθω
πρήθω, 1) verbrennen; im praes. nur poetisch u. wahrscheinlich nur in compp. vorkommend, wie ἐνέπρηϑον, Il. 9, 589; fut. πρήσω u. folgde tempp. gehören zu πίμπρημι, w. m. s. – 2) blasen, durch Blasen anschwellen, ἔπρησεν δ' ἄνεμος μέσον ἱστίον, der Wind schwellte das Segel mitten auf, Od. 2, 427, vgl. ἐν δ' ἄνεμος πρῆσεν μέσον ἱστίον Il. 1, 481; ἅλα νότου πρήσαντος, Phalaec. 5 (XIII, 27). – Dah. auch = durch Blasen hervortreiben, hervorsprudeln machen; αἷμα ἀνὰ στόμα καὶ κατὰ ῥῖνας πρῆσε, er ließ das Blut aus dem Munde und den Nasenlöchern hervorströmen, Il. 16, 350; – durch Hauchen anfachen, πρήσοντα πυρὸς μένος, Ap. Rh. 4, 819; aber πρήσοντος ἀήτεω 4, 1537 ist intr., wehen. – (Vgl. über die Zurückführung beider Bedeutungen auf eine, sachen, Buttm. Lexil. I p. 106; verwandt ist unser brennen, alt bernen, Bernstein, engl. burn.)
-
4 πρήθω
πρήθω, [tense] impf. ἔπρηθον ([etym.] ἐν-): [tense] aor. [full] ἔπρησα (v. infr.): —[voice] Pass., [tense] pf. πέπρησμαι: [tense] aor. ἐπρήσθην (v. infr.): A.R. seems to use πρήσοντα, πρήσοντος as [tense] pres. part., 4.819, 1537: (for the signf.A burn, v. πίμπρημι; cf. also ἐμπρήθω, πρηστήρ):—[dialect] Ep. Verb (rarely if ever in Com., v. infr.), blow out, swell out by blowing,ἔπρησεν δ' ἄνεμος μέσον ἱστίον Od.2.427
;ἐν δ' ἄνεμος πρῆσεν μέσον ἱστίον Il.1.481
;νότου πρήσαντος ἅλα AP13.27
(Phal.);πρῆσαι γαστέρα LXXNu.5.22
:—[voice] Pass., ἐπρήσθη dub. in Amphis 30.10;κοιλία πεπρησμένη LXX Nu.5.21
;πέπρησται ἱστία Ael.NA2.17
;λαίφεα πρησθέντα Q.S.14.416
.2 spout, τὸ δ' [αἷμα] ἀνὰ στόμα καὶ κατὰ ῥῖνας πρῆσε he spouted blood from his mouth and nostrils, Il.16.350.3 blow into a flame, π. πυρὸς μένος, of Hephaestus, A.R.4.819.II intr., blow, ib. 1537. -
5 ἐμ-πρήθω
ἐμ-πρήθω, = ἐμπίπρημι; ἐνέπρηϑον Il. 9, 589; sonst ἐνιπρῆσαι, verbrennen, πυρὸς αἰϑομένοιο, indem das Feuer brennt, mit Feuer, 16, 82; – anblasen, anschwellen, ἐν δ' ἄνεμος πρῆσεν μέσον ἱστίον, der Wind blies mitten ins Segel, Il. 1, 481.
-
6 εμπρηθω
эп. ἐνιπρήθω (impf. ἐνέπρηθον, fut. ἐμπρήσω, aor. ἐνέπρησα)1) (= ἐμπίπρημι См. εμπιπρημι) поджигать, сжигать(ἄστυ Hom.; τὸν ναύσταθμον Plut.)
2) опалять или коптить(ἐμπεπρημένη ὗς Arph.)
3) дуть, веятьἐν δ΄ ἄνεμος πρῆσεν μέσον ἱστίον Hom. — ветер подул в середину паруса
-
7 ἐμπρήθω
A blow up, inflate, of the wind,ἐν δ' ἄνεμος πρῆσεν μέσον ἱστίον Il.1.481
:—[voice] Pass., to be bloated or swollen,ἐμπεπρησμένης ὑός Ar.V.36
(- πρημ- cod. R), cf. Gal. ap. Orib.8.19.7.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐμπρήθω
-
8 ἐμπρήθω
ἐμ-πρήθω, verbrennen, πυρὸς αἰϑομένοιο, indem das Feuer brennt, mit Feuer; anblasen, anschwellen, ἐν δ' ἄνεμος πρῆσεν μέσον ἱστίον, der Wind blies mitten ins Segel
См. также в других словарях:
εμπρήθω — ἐμπρήθω (Α) 1. (για άνεμο) φυσώ, εμφυσώ, εξογκώνω, κάνω κάτι να φουσκώσει («ἐν δ ἄνεμος πρῆσεν μέσον ἱστίον», Ομ. Ιλ.) 2. καίω, πυρπολώ («ἐπὶ πύργων βαῑνον Κουρῆτες και ἐνέπρηθον μέγα ἄστυ», Ομ. Ιλ.) … Dictionary of Greek
πρήθω — Α (επικ. τ.) 1. φουσκώνω κάτι με φύσημα («ἐν δ ἄνεμος πρῆσεν μέσον ἱστίον», Ομ. Ιλ.) 2. κάνω να αναβλύσει κάτι, φυσώ προς τα έξω, εκφυσώ («τὸ δ [αἷμα] ἀνὰ στόμα καὶ κατά ῥῑνας πρῆσε», Ομ. Ιλ.) 3. (για τον Ήφαιστο) ανάβω κάτι φυσώντας («πρήσοντα… … Dictionary of Greek
